Obez bireylerde liraglutidin yeme davranışlarına üzerine etkisi:Prospektif gözlemsel çalışma

Abstract

Obezite ile ilişkili psikolojik sorunlar arasında yeme bağımlılığı, yeme bozuklukları, depresyon ve anksiyete bulunmaktadır. Bu durum, obeziteyi daha da kötüleştirerek kilo vermeyi zorlaştırabilir. Liraglutid, obezite tedavisinde kullanılan ve glukagon benzeri peptit 1 (GLP-1) reseptör agonisti olarak bilinen bir ilaçtır. Bu çalışmanın amacı, obezite tedavisinde kullanılan liraglutidin yeme bağımlılığı, yeme bozuklukları ve depresyon üzerindeki etkilerini değerlendirmektir. Bu amaç doğrultusunda, liraglutid tedavisi öncesi ve sonrası obezite hastalarında yeme bağımlılığı ve yeme bozukluğu düzeyleri ile depresyon, anksiyete ve stres skorlarındaki değişimler incelenmiştir. 2022-2024 tarihleri arasında Obezite Polikliniğine başvuran liraglutid tedavisi başlanması planlanan 18-65 yaş arası hastalara tedavi öncesi ve tedavinin 3. ayında Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği; Yale Yeme Bağımlılığı Değerlendirme Ölçeği ve Depresyon, Anksiyete ve Stres Ölçeği uygulandı. Araştırma tek merkezli propektif kohort tipinde olup 50 hasta dahil edilerek yapılmıştır. İstatistiksel analizler ve veri görselleştirmeleri, SPSS-20 paket programı ve R programlama dili kullanılarak gerçekleştirildi. Elde edilen sonuçlara göre, hastaların başlangıç kilo ve beden kitle indeksi (BKİ) ile tedavi sonrası kilo ve BKİ arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmiştir (p<0,001). Tedavi öncesinde katılımcıların %36,0'ında yeme bağımlılığı tanısı varken, tedavi sonrasında bu oran %12,0'a düşmüştür. Bu azalma istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p = 0,001). Liraglutid tedavisinin yeme ile ilgili endişeler ve beden şekli ile ilgili endişelerde anlamlı azalmalar sağladığını göstermektedir. Ancak, kısıtlama, kilo endişeleri ve yeme bozukluğu genel değerlendirme puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik gözlenmemiştir. Tedavi öncesi ve sonrasında depresyon alt skoru ortalama değeri 7,7 ± 5,3 iken, tedavi sonrasında bu değer istatistiksel olarak anlamlı şekilde 5,5 ± 4,8'e düşmüştür (p = 0,003). Benzer şekilde, anksiyete alt skoru ortalama değeri tedavi xi öncesi 6,0 ± 4,5 iken, tedavi sonrasında istatistiksel olarak anlamlı şekilde 4,1 ± 3,7'ye düşmüştür (p = 0,001). Stres alt skoru için tedavi öncesi ortalama değer 7,7 ± 5,0 olarak hesaplanırken, tedavi sonrasında bu değer istatistiksel olarak anlamlı şekilde 5,5 ± 4,0'a düşmüştür (p<0,001). Liraglutid tedavisi, obezite yönetiminde etkili bir yöntem olarak kilo kaybını teşvik etmekte, yeme bağımlılığı belirtilerini iyileştirerek hastaların genel yaşam kalitesini artırmaktadır. Yeme bozukluğu değerlendirme puanlarında yeme ve beden şekli ile ilgili endişelerde belirgin azalmalar gözlenirken, kısıtlama ve kilo ile ilgili endişelerde anlamlı bir değişiklik olmamıştır. Depresyon, anksiyete ve stres seviyelerinde de kayda değer iyileşmeler gözlenmiştir. Liraglutid tedavisinin, multidisipliner yaklaşımlar ve ek psikolojik desteklerle birleştirildiğinde özellikle yeme bağımlılığında etkili bir tedavi yöntemi olabilir. Bu bulguların doğrulanması ve liraglutidin uzun vadeli etkilerinin daha ayrıntılı incelenmesi için gelecekteki çalışmalara ihtiyaç vardır.THE EFFECT OF LIRAGLUTIDE ON EATING BEHAVIORS IN OBESE INDIVIDUALS: A PROSPECTIVE OBSERVATIONAL STUDY Psychological issues associated with obesity include food addiction, eating disorders, depression, and anxiety. These conditions can exacerbate obesity, making weight loss more challenging. Liraglutide, a medication used in obesity treatment, is known as a glucagon like peptide-1 (GLP-1) receptor agonist. This study aims to evaluate the effects of liraglutide on food addiction, eating disorders, and depression in obese patients. In line with this objective, changes in food addiction and eating disorder levels, as well as depression and anxiety scores, were examined in obese patients before and after liraglutide treatment. Between 2022 and 2024, patients aged 18-65 who visited the Obesity Clinic and were planned to start liraglutide treatment were evaluated using the Eating Disorder Examination Questionnaire, the Yale Food Addiction Scale, and the Depression, Anxiety, and Stress Scale before the treatment and in the third month of the treatment. The research was conducted as a single-center prospective cohort study, including 50 patients. Statistical analyses and data visualizations were performed using the SPSS-20 software package and the R programming language. The results indicated a statistically significant difference between the initial weight and Body Mass Index (BMI) of the patients and their weight and BMI post-treatment (p<0.001). Before treatment, 36.0% of the participants were diagnosed with food addiction, whereas this rate decreased to 12.0% after treatment. This reduction was found to be statistically significant (p = 0.001). Liraglutide treatment significantly reduced concerns related to eating and body shape. However, no statistically significant changes were observed in restraint, weight concerns, and overall eating disorder assessment scores. The average depression sub-score was 7.7 ± 5.3 before treatment and significantly decreased to 5.5 ± 4.8 after treatment (p = 0.003). Similarly, the average anxiety sub-score was 6.0 ± 4.5 before treatment and significantly decreased to 4.1 ± 3.7 after treatment (p = 0.001). The average stress sub-score xiii was 7.7 ± 5.0 before treatment and significantly decreased to 5.5 ± 4.0 after treatment (p<0.001). Liraglutide treatment is an effective method for promoting weight loss in obesity management, improving symptoms of food addiction, and enhancing patients' overall quality of life. Significant reductions were observed in concerns related to eating and body shape in the eating disorder assessment scores, while no significant changes were noted in restraint and weight concerns. Notable improvements were also seen in levels of depression, anxiety, and stress. When combined with multidisciplinary approaches and additional psychological support, liraglutide treatment may be particularly effective in treating food addiction. Future studies are needed to confirm these findings and to examine the long-term effects of liraglutide in more detail.