Asya-Pasifik'te ABD-Çin rekabeti: Bölgesel orta ölçekli bir güç olarak Güney Kore'nin riski dengeleme stratejisi

Abstract

21. yüzyılda Asya-Pasifik'te artan ABD-Çin rekabetiyle birlikte gözler, bölgede bulunan görece daha küçük devletlere çevrilmiştir. Güney Kore, Soğuk Savaş döneminden bu yana sıkı bağlarla ABD'ye bağlıdır. Kore Savaşı sonrası, Kore Yarımadasında ABD'nin garantörlüğünde varlık göstererek yeni kurulmuş cumhuriyeti Batı politikalarına paralel bir şekilde geliştirmeye gayret etmiştir. ABD'nin yapmış olduğu ekonomik desteğin de etkisiyle, 1960'lardan itibaren girişmiş olduğu kalkınma hareketleriyle kayda değer bir başarı elde etmiştir. 1990'lara gelindiğinde ekonomideki ilerleyişinin meyvelerini toplamaya başlayan Güney Kore, uluslararası sistemdeki iki kutupluluk halinin dağılmasıyla birlikte dış politikada daha özgün adımlar atmaya başlamıştır. Özellikle 21. yüzyılla beraber Güney Kore, Orta Güç kimliğiyle karşımıza çıkmaktadır. Aynı yıllarda Soğuk Savaş'ın ardından yükselen ekonomisiyle uluslararası siyasette boy gösteren Çin ile geleneksel müttefiki ABD arasındaki rekabet kızışmaya başlamıştır. Büyük güçler arasındaki çekişmenin arttığı dönemlerde realist teori devletlere iki yol göstermektedir; klasik dengeleme (balancing) ve peşine takılma (bandwagoning). Uluslararası yapıda tarafların daha net olduğu dönemde özellikle peşine takılma yaklaşımı daha çok benimsense de karmaşık karşılıklı bağımlılık ilişkilerinin arttığı, çok katmanlı günümüz dünyasında uluslararası sistem Güney Kore'yi eskiye oranla daha dengeli bir strateji izlemeye itmektedir. Bu çalışma, Güney Kore'nin dış politika hamlelerini Sosyal Bilimlerde niteliksel metotlar arasında yer alan süreç analizi (process tracing) yöntemi ile incelemekte; Güney Kore'nin ABD-Çin odaklı büyük güçler rekabetinde riski dengeleme (hedging) stratejisi uygulayarak, ulusal çıkarlarını maksimize etmeye çalıştığını ileri sürmektedir. Çin'in askeri ve siyasi anlamda devasa bir yakın komşu olmasının temel belirleyiciler arasında olduğu bu strateji ile Güney Kore, bölgede Çin'i tamamen karşısına almak yerine, bu ülkenin sunduğu ekonomik kazanımlardan faydalanırken, güvenlik endişelerini ABD ile olan geleneksel askeri ittifakını koruyarak gidermeye çalışmaktadır. Soğuk Savaş sürecinde Batı ile olan aşırı yakınlaşmanın yerini giderek daha dengeli ve çok boyutlu bir yaklaşıma bıraktığı bu yeni dönemde, Güney Kore dış politikası ile küresel ve bölgesel dinamikler arasındaki nedenselliği ortaya koymaya çalışan bu çalışma, dünya siyasetinde önemi giderek artan Asya-Pasifik'e dair akademik araştırmalara mütevazi bir katkı sunmaktadır.In the 21st century, with the rising U.S.-China rivalry in the Asia-Pacific, attention has turned to the relatively small states in the region. South Korea has been closely tied to the United States since the Cold War. In the aftermath of the Korean War, it has endeavoured to develop the newly established republic by establishing a presence on the Korean Peninsula under the guarantorship of the U.S. It has achieved remarkable success in its development efforts since the 1960s, thanks to the economic support provided by the United States. In the 1990s, South Korea began to enjoy the fruits of its economic progress and started to take more original steps in foreign policy with the dissolution of the bipolarity in the international system. Especially in the 21st century, South Korea emerged as a Middle Power. In the same years, the rivalry between its ally, the United States, and China, which emerged in international politics with its rising economy after the Cold War, began to heat up. In times of increasing rivalry between the great powers, realist theory suggests two paths for states: Balancing and Bandwagoning. Although bandwagoning was adopted much more in the Cold War period when the parties in the system were clearer, in today's multiplex world, where complex interdependent relations have increased, the international system pushes South Korea to pursue a more balanced strategy compared to the past. This study examines the foreign policy activities of South Korea with the process tracing method, which is among the qualitative methods in Social Sciences. It argues that South Korea is trying to maximize its national interests by applying a hedging strategy in the great power competition between the USA and China. With this strategy, in which being China's close neighbor is one of the main determinants, instead of completely opposing China in the region, South Korea takes the advantage of economic gains offered by China, while trying to solve its security concerns by maintaining its traditional military alliance with the USA. In this new period, where the Cold War era's extreme rapprochement with the West has been replaced by a more balanced and multidimensional approach, this study, which tries to reveal the causality between South Korean foreign policy and global/regional dynamics, focuses on the Asia-Pacific, which has become increasingly important in world politics, and makes a modest contribution to the academic research on this region.